Strona:PL M Koroway Metelicki Poezye.djvu/92

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




Melodya hebrajska.
(Z Bajrona według Lermontowa).

Dusza ma chmurna. Raźnie, piewco, raźnie!
Oto! weź harfę tę złotą do reki,
Palce puść po niej biegłe: niech wyraźnie
W strunach jej rajskie przebudzą się dźwięki!
Jeśli nie zgasła nadzieja na wieki,
Ona w mej piersi na nowo zabłyśnie;
Jeśli też kroplę kryją me powieki,
Kropla potokiem z oczu mych wytryśnie.


Pieśń twa niech będzie dzika! Jak mój wieniec
Są mi ciężkimi wesołości głosy.
Mówię ci, piewco: jam też oblubieniec,
Łez chcę, inaczej pierś pęknie pod ciosy.


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_M_Koroway_Metelicki_Poezye.djvu/92&oldid=2772792”