50. „Tak radził paniom książę doświadczony,
I wnet wymienia dwunastu rycerzy,
Bo i pań tyleż — i aby obrony
Żadnéj nie brakło — wnet los jak należy
Rozstrzygnie, któréj który przeznaczony
I komu każda cześć swoję powierzy;
Każda do swego śle z słowy czułemi,
Wszystkie do króla, a książę za niemi. —
51. „Przybyły posły — rwą się Luzytanie
Cały dwór kipi i młodsi i starzy:
Sam król najpiérwszy przyjąłby wezwanie,
Tylko mu broni majestat monarszy.
Spragnieni przygód wrą żądzą dworzanie;
Lecz król tym wszystkim chęciom się oparszy,
Tych tylko szczęsnych sam wymienić raczył
Których mu książę w swym liście oznaczył. —
52. „I w wiernym grodzie, od którego dawny
Kraj Luzów nazwę Portugalji bierze[1] —
Jak chce podanie, — stanął lekki, spławny,
Statek, na którym odpłyną rycerze.
Ci w krótkim czasie ku wyprawie sławnéj
Gotują zbroje, modniejsze odzieże,
Dewizy, szaty, pancerze, szyszaki,
Godła stubarwne i dzielne rumaki. —
53. „Już króla swego czule pożegnawszy
Z słynnéj Duera mieli wyjść przystani
Owi szczęśliwcy przez wyrok łaskawszy
Doświadczonego księcia powołani.
Żaden z nich nie był silniejszy ni żwawszy,.
Jednako zręczni i bojom oddani
Tylko Magriço do drużyny bratniéj
Tak się odezwał w godzinie ostatniéj:
54. „„Mężni druhowie, oddawna z zapałem
Pragnąłem zwiedzić różne świata kraje,
Nic nad Duero i Tag nie widziałem,
Niech poznam prawa ludów i zwyczaje:
Gdyśmy gotowi już z rynsztunkiem całym
(Jak w ważnéj sprawie rycerzom przystaje),
Dozwólcie, niech się sam lądem wyprawię
A na brzeg Anglji wraz z wami się stawię.
- ↑ Miasto Porto — w starożytności nazywało się Cale, z tych dwóch nazw połączonych powstało imię Portugalii.
