Strona:PL Lirenka Teofila Lenartowicza.djvu/052

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

To nim skończy się burza
Już urosnę tak duża.....

Pająk przędzie, oj przędzie
Swoje szare włókienko;
I ja umię tak cienko,
I moje téż tak będzie. —
Bo przecież ja coś umię:
Kądziel przędę i pielę,
I na książce rozumię,
I zaśpiewam w kościele.

Jakem raz na święcone
Ulepiła baranka,
Co miał wełnę kręconę
I klęczące kolanka;
To się bardzo dziwiono,
Bo tak siedział jak żywy,
Jak baranek prawdziwy,
Z chorągiewką czerwoną.