Strona:PL Leroux - Dziwne przygody miłosne Rouletabilla.pdf/51

dzimierz ma przy sobie tyle pieniędzy! — powiedział Candeur:
 — Wiedział, — rzekł ponuro Włodzimierz. Przypadek chciał, że zastałem go w banku zastawniczym. On dostał dwadzieścia lewów za jakąś drobnostkę, mnie zaś, przy nim wypłacono wiadomą kwotę.
 — Do licha! — zawołał Rouletabille. Teraz rozumiem, dłaczego krążyło coś złowrogiego wokoło nas w górach Istrandża Dagu.
 — Marko Wołoch! — rzekł grobowym głosem Włodzimierz. Wpędził nas w zasadzkę, wprost, oddał nas w ręce Turków, by przejąć naszą korespondencyę. Posłał anonimową denuncyacyę do władz w Adryanopolu, czy Kirkilisse i w ten sposób dowiedział się wszystkiego, ten dureń, aga. To jasne, to nie ulega wątpliwości!
 — Wieczór zapada, a niema panny Iwany! — zawołał głośno Rouletabille, dając ostrogi swemu koniowi.
 — Niech ją dyabli porwą... mruknął pod nosem Candeur.
 — Raczej, niech ją sobie odbierze Kara Selim... — dodał Włodzimierz.
 — Cicho!... Gdyby Rouletabille dosłyszał, zabiłby cię niezawodnie.
 Nagle, tuż, przed nimi, zagrzmiały gęste strzały. Znajdywali się u wylotu wązkiego wąwozu i nagle