Strona:PL Leroux - Dziwne przygody miłosne Rouletabilla.pdf/123

Candeur padł na kolana z łkaniem.
 — Łaski, łaski! — jęknął.
 Ale Iwana położyła wnet koniec tej patetycznej scenie i podała ze swym, wiecznie bolesnym uśmiechem, list, Rouletabillowi.
 — Ależ to pisane po turecku! — powiedział — Włodzimierzu, przetłumacz!
 Włodzimierz wziął list i czytał:
 — „Pani! Od samego Kara Selima dowiedziałem się, jaką wartość przywiązuje pani do tego pamiątkowego kuferka. Dla odzyskania go nie zawachała się pani połączyć węzłem małżeńskim, z mordercą swego ojca, swej matki, swego stryja. Wszedłszy, po zniknięciu Kara Selima, w jego posiadanie, odkryłem tajemnicę jego skrytki. Odsyłam go pani pusty, ale zatrzymuję w stanie nietkniętym wszystkie papiery, które znalazłem. Nie otwarłem dotąd kopert i nie naruszyłem pieczęci, pewny, że pani zależy na tem, by te rzeczy posiadać i że pani zechce sama przybyć je odebrać. Oczekuję pani najpóźniej do dnia 27. października, w Dedeagaczu“.
 Rouletabille wybuchnął szalonym śmiechem, aż przykro było słuchać tego.
 —Za późno! — wrzasnął. — Już za późno!...
 — To prawda! — odrzekła Iwana i poszła do swego pokoju.