Ta strona została uwierzytelniona.
W KRAJU SŁOŃCA.
I.
Nam, ludziom z północy, nie straszny zgon,
Żyć nie chcemy wśród zim bez końca:
Ale tu, w kraju wiosny i słońca
Chcielibyśmy zgłuszyć pogrzebny dzwon.
Gdzie równina śnieżna, mrożąca,
Zbawieniem od niej — w mogile schron:
Lecz tu, pośród róż i winnych gron,
Człowiek myśl o śmierci odtrąca.
Tu, gdzie zimą kwitnie mirtowy kwiat,
Milej żyć, niż tam, gdzie tak zimny świat,
Taki biały śniegów bisiorem.
Tu nie szkoda życia, nie szkoda lat,
I wesele nie jest upiorem
Tu, nad tem słonecznem jeziorem.
