Strona:PL Leblanc - Zwierzenia Arsena Lupina.djvu/27

 — Nie wiem. Ale jeden z przyjaciół zamordowanego, niejaki pan Dulatre, ten właśnie, z którym Lavernoux porozumiewał się zapomocą sygnałów, — musi to wiedzieć. Musi też znać dokładnie i w całości owe rewelacje, bo nie czekając co dalej będzie, wskoczył do automobilu i pojechał prosto do Prefektury Policji.
 — Dlaczego? Poco? I co z tego ostatecznie wynikło?
 — Co wynikło? Oto, że pański pałacyk, panie baronie, jest pilnie strzeżony przez policję; dwunastu ajentów spaceruje pod oknami. A skoro słońce wejdzie, wkroczą do pańskiego pałacyku w imię prawa i zaaresztują zbrodniarza.
 — Zatem morderca pana Lavernoux ukrywa się w moim domu? Czyżby który z mej służby?... Choć nie, — mówiłeś pan o jakimś lekarzu...
 — Pozwolę sobie zwrócić uwagę pańską, panie baronie, że pan Dulatre jadąc na policję nie wiedział jeszcze zupełnie o zamordowaniu jego przyjaciela, pana Lavernoux. Jechał tam w innej sprawie...
 — W jakiejże to sprawie?
 — W sprawie zniknięcia pani baronowej. Dzięki rewelacjom pana Lavernoux znalazł wyjaśnienie tej sprawy.
 — Co pan mówi? Zatem odnaleziono baronowę? Gdzież ona jest? A co się stało z pieniędzmi, które mi zabrała?
 Baron Repstein był widocznie silnie podniecony. Zerwał się z krzesła i podszedł do Lupina:
 — No, mówże pan, — chcę wiedzieć wszystko! Nie mogę dłużej czekać!
 Lupin odparł powoli, wahająco:
 — Widzi pan... panie baronie... trudno mi to będzie wyjaśnić, — bo nasze punkty widzenia są djametralnie sprzeczne...
 — Nic nie rozumiem!
 — A jednak trzeba byś pan zrozumiał, panie baronie! — Mówi się, (powtarzam to, co wyczytałem