nymi wadami, postanawiając, o ile możności, wyzbycie się zupełnie swoich przywar.
Zakończenie obozu to odczytanie rozkazu, podziękowanie, przyznanie stopni i sprawności, zabranie z ostatniego ogniska polana spalonego.
Potem mówimy modlitwę (Marii Rodziewiczówny):
„Pozdrowiony bądź Mistrzu, cudów piękna i mądrości Stworzycielu!
Tyś jest tu z nami w każdym kształcie, dźwięku, woni, i z Tobą myśmy to lato przebyli.
Niech Ci będą dzięki za dzień każdy i za każdą chwilę, niech Ci będą dzięki, żeś nam otworzył oczy i uszy, by Twoje piękno zrozumieć i żyć nim, jak chlebem.
Niech Ci będą dzięki za zdrowie duszy i ciała, za słońce i zdrój, kwiat i jagodę, za znój i spoczynek, za pogodę naszych serc!
Zachowaj Ojcze nasz, co odchodzimy i to, co tu zostaje, a z czym żyliśmy to lato, jako bracia, w całości i mocy, i zdrowiu, byśmy przetrwali i odnaleźli się w radości nowego życia, na bytowaniu w tym Twoim chramie!