Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/261

—   49   —

 — Ale ba! — rzekł profesor — otóż ci zwiastuję tę nowinę, że wczoraj na waszym sławnym obiedzie Kubcio asystował jako ober-kelner.
 Bolesław się zerwał z fotelu.
 — Kłamstwo! — krzyknął — samozwaństwo! Jak to może być!
 — A dla czegożby nie mogło to być! — spytał profesor.
 — Jakto? ten, ten wyelegantowany błazen jakiś, co mi się tak przypatrywał? Jakże? Monsieur Jacques?
 — Tak jest.
 — A niechże to jasne pioruny zatrzasną! — krzyknął, ręce łamiąc, Bolek — ta szelma mnie zgubić może...
 — E! nie — rzekł Maciórek łagodnie — on téj intencyi nie ma; alem cię przyszedł uprzedzić, abyś go przyjął jak brata — bo rozgniewawszy go, podrażniwszy!
 Gospodarz nie słuchając przestróg chodził po pokoju zrozpaczony.
 — Ober-kelner! To ironia losu! to, to się tylko mnie trafić mogło — zawołał — ober-kelner!!
 Maciórek nosa poczynał ucierać, dając mu czas wysapania się.
 — Profesor go widział? gdzie? — zapytał z gniewem Bolesław.
 — Tylko co wyszedłeś z kawiarni, gdy nadszedł tam. Musiałem mu dać twój adres, nie było sposobu, trzeba uniknąć awantury...