Strona:PL Kolberg - Pieśni ludu polskiego serya 1.djvu/26

Ta strona została skorygowana.

Będą się ludzie — będą się ludzie
temu dziwować.
3. A niechże się ta — a niechże się ta
ludzie dziwują
Oboje młodzi — oboje młodzi
we świat wędrują.
4. Ty pójdziesz górą — ty pójdziesz górą
a ja doliną
Ty zakwitniesz różą — ty zakwitniesz różą
a ja kaliną itd.

Żeg. Pauli. P. l. p. w Gal. str. 143.
porównaj pieśń weselną:

Zielona ruta, jałowiec
Lepszy młodzieniec, niż wdowiec.

1. f.

od Ostrołęki, Ostrowa (Wysoce, Wąsew i t. d.)

$\relative c' { \set Staff.midiInstrument = #"flute" \key a \minor \time 3/4 a'4 \autoBeamOff c8 b a gis | a4 c8 b a gis | a b c4 d | e2. | c8 e g e d c | b d e d c b | a c e4 gis,| a2.\bar "|." } \addlyrics { O -- ble -- kę kon -- tusz |o -- ble -- kę kon -- tusz | sza -- blę przy -- pa -- | szę Pój -- dę do dziew -- czy -- ny | pój -- dę do je -- dy -- nej | tam się u -- cie -- | szę. }$

1. Oblekę kontusz — oblekę kontusz
szablę przypaszę
Pójdę do dziewczyny — pójdę do jedynéj,
tam się ucieszę.
2. Słoneczko wschodzi — dziewka wychodzi
jako śliczny kwiat
Oczki zapłakała — rączki załamała
zmienił jéj się świat.
3. Czego ty płaczesz — czego lamentujesz
moja dziewczyno!
Czego się rumienisz czego się wydziwiasz
wiśnio kalino.
4. Jakże nie wydziwiać — jak się nie rumienić
kiejś mnie zabaczył.
Serce mi się kraje — cierpliwość niestaje
takeś uraczył.