Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/431

vīnŭm, ī n wino; a) gatunek wina; b) zapijanie się winem.
vĭŏlă, ae f a) ⚘ fiołek; barwa fiołkowa; b) lewkonja.
vĭŏlābĭlĭs, ĕ dający się zgwałcić, znieważyć.
vĭŏlācĕŭs 3 fiołkowy.
vĭŏlārĭum, ī n grządka fiołków.
vĭŏlātīō, ōnĭs f znieważenie, zgwałcenie.
vĭŏlātor, ōrĭs m gwałciciel, hańbiciel.
vĭŏlēns, ěntĭs = violentus.
vĭŏlěntĭă, ae f gwałtowność, porywczość, dzikość.
vĭŏlěntŭs 3 gwałtowny, porywczy, gorący, dziki.
vĭŏlŏ 1. gwałt zadać, zgwałcić, naruszyć, porwać się na kogoś (z acc.); a) spustoszyć; b) zbezcześcić, zhańbić; c) sprofanować, znieważyć; d) obrazić, dotknąć.
vīpĕră, ae f żmija, wąż.
vīpĕrĕus 3 pochodzący od żmiji, żmijowy, wężowy; a) z żmijami we włosach; b) jadowity.
vīpĕrīnūs 3 = vipereus.
vĭr, vĭrī m mąż; a) małżonek; b) prawdziwy mąż, bohater; c) wojownik, żołnierz; pl. = milites; d) każdy z osobna, pojedyńczy; e) = is lub ille: pl. = homines ludzie, mieszkańcy.
vĭrāgō, ĭnĭs f bohaterska dziewica.
vĭrěctŭm, ī n miejsce zarosłe trawą; murawa.
vĭrĕō, ŭī, — 2. być zielonym, zielenić się; być świeżym, rzeźkim, silnym. vĭrēns, ěntĭs zieleniejący; kwitnący, świeży, młodzieńczy.
vĭrēscō, rŭī, — 3. zaczynać zielenić się.
vĭrētŭm = virectum.
vǐrgă, ae f gałąź, rószczka, witka; a) zraz do szczepienia; b) pl. kara cielesna, chłosta; c) laska czarodziejska.
vǐrgātŭs 3 pręgowaty, w paski.
vǐrgētŭm, ī n zarośle, wiklina.
vǐrgĕŭs 3 z wici, z chróstu.
vǐrgĭnālĭs, ĕ dziewiczy, panieński.
vǐrgĭnĕŭs 3 a) odnoszący się do dziewicy, dziewiczy, panieński; b) odnoszący się do wodociągu M. Agrippy, zwanego Virgo.
vǐrgĭnĭtās, ātĭs f dziewictwo, panieństwo; niewinność.
vĭrgō, ĭnĭs f dziewica, panna (także w konstelacji: Panna), dziewczyna; adj. niezamężna; młoda kobieta.
vǐrgŭlă, ae f = virga.
vǐrgǔltŭm, ī n krzak, krzew, zarośle; sadzonka.
vǐrgǔncŭlă, ae f dziewczynka.
vĭrĭdārĭŭm, ī n ogród, park.
vĭrĭdĭs, ĕ a) zielony, zielonawy. subst. viride n zieloność, murawa; także zboże niedojrzałe; b) młodzieńczy, świeży, czerstwy.
vĭrĭdĭtās, ātĭs f zieloność; świeżość.
vĭrĭdō 1. = vireo. vĭrīlĭs, ĕ męski, mężczyźnie właściwy; a) to co się jednemu należy, osobisty; b) męski, stały, odważny.
vĭrīlĭtās, ătīs f wiek męski; męskość, siła, tężyzna męska.
vĭrītĭm adv. ile na każdego przypada, na głowę.
vīrōsŭs 3 silnie woniejący, śmierdzący.
vǐrtūs, ūtĭs f męskość, odwaga; a) siła, potęga; b) odwaga, waleczność, stałość; pl. dzielne czyny (mężów, bohaterów); c) doskonałość, dzielność, zasługa, wartość; d) cnota, moralność, obyczajność, zaleta; pl. przymioty, zalety. vīrŭs, ī n kleista ciecz, trucizna.
vīs (acc. vĭm, abl. vī; pl. vīrēs, ĭŭm) 1. sing. siła, moc, gwałt; a) odwaga, energja, dzielność;