Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/306

żyć; β) (załogę) przenieść, przekwaterować; γ) przenieść kogo; b) wystawić (np. statuam in foro); coś zbudować, założyć (np. domum albo castellum in monte). ⚔ (castra) rozbijać; α) (obrazowo) przedstawiać; β) (ludzi) zamawiać do czegoś; c) złożyć, zdjąć (np. vestem, arma.librum de manu).2.(przen.) pokładać coś w czemś (alqd in re, np. omnem spem in consule albo in fuga, auxilium in celeritate). P. positum esse in re polegać na czem, opierać się na czem; a) doprowadzić do jakiegoś stanu; b) użyć do czegoś, poświęcić czemuś, oddać czemuś (np. omnem curam in salute patriae); c) ustanowić coś, przeznaczyć (np. nomen alci); (prawa) nadawać; d) obliczyć, uważać za coś (np. mortem in malis, alqd in dublo lub beneficii loco); e) coś wyprowadzać, udowadniać, przytoczyć (alqd pro certo); (temat) postawić; f) porzucić, usunąć, pozbyć się czego (alqd, np. curas, vitia, bellum, vitam).
pōns, pŏntĭs m most, kładka; a) tama z okrąglaków; b) pomost; c) most zwodzony; d) pokład; e) piętro.
pŏntĭcŭlŭs, ī n mostek.
pŏntĭ-fĕx, ĭcĭs m arcykapłan.
pŏntĭfĭcālĭs, ĕ i -fĭcĭŭs 3 arcykapłański.
pŏntĭfĭcātŭs, ūs m godność arcykapła
pŏntō, ōnĭs mokręt przewozowy.
pŏntŭs, ī m morze; fala.
pŏpă, aem sluga ofiarny, ofiarnik.
pŏpĕllūs, ī m gmin.
pŏpīnă, ae f garkuchnia, szynk; jedzenie z garkuchni.
pŏpīnō, ōnĭs m birbant, hulaka.
pŏplĕs, ĭtĭs m podkolanek; kolano.
pŏpŭlābĭlĭs, ĕ mogący ulec spustoszeniu.
pŏpŭlābǔndŭs 3 pustoszący.
pŏpŭlārĭs, ĕ tyczący się ludu, dla ludu, u ludu, ludowy: a) rozpowszechniony, przystępny dla każdego; b) ludowy, popularny; c) przychylny ludowi, demokratyczny, demagogiczny. subst. pŏpŭlārēs, ĭŭm m demokraci, partja ludowa; d) krajowy, tutejszy; m rodak, towarzysz.
pŏpŭlārĭtās, ātĭs f schlebianie ludowi, popularność.
pŏpŭlātĭō, ōnĭs f spustoszenie, rabunek.
pŏpŭlātŏr, ōrĭs m' niszczyciel.
pŏpŭlētŭm, ī n gaj topolowy.
pōpŭlĕŭs 3 topolowy.
pōpŭlī-fĕr 3 wydający topole.
pŏpŭlī-scītŭm, ī n uchwała ludu.
pŏpŭlŏr i -lō 1. pustoszyć; burzyć.
pŏpŭlŭs¹, ĭnĭs f strup, łupież.
pǒr-rĭgō², rēxī, rēctŭm 3. wyciągać, rozciągać. P. rozciągać się, sięgać, leżeć (ab re ad, in rem); a) rozciągać; b) przedłużać; c) podać, udzielić, dać (alci alqd).
pǒrrō adv. dalej; a) naprzód, w dal; b) następnie; c) (przen.) α) więcej dalej, a zatem; β) ale, lecz znowu.
pǒrrŭm, ī n i -ŭs, ĭ m ⚘ por (jarzyna).