Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/275

ōb-ǔmbrō 1. ocieniać; a) zaciemniać; b) ukrywać, upozorować; c) chronić.
ŏb-ǔncŭs 3 zakrzywiony.
ŏb-ūstŭs 3 nadpalony; zahartowany.
ǒb-vāllō 1. oszańcować.
ǒb-vĕnĭō, vēnī, věntŭm 4. spotkać: a) przybyć dokądś, znaleźć się gdzieś; zdarzyć się: b) dostać się w udziale, przypaść.
ǒb-věrsŏr 1.kręcić się; pokazać się, zjawić się, stawać przed oczyma (z dat. lub ante).
ǒb-věrtō, věrtī, věrsŭm 3. zwrócić się, odwrócić się (algd in albo ad alqd). P. wyjść naprzeciw, oddać się.
ǒb-vĭăm adv. naprzeciw (z dat.). obviam alci dari nawinąć się. obviam ire α) stawiać czoło, opierać się; β) dopomóc, zaradzić.
ǒbvĭŭs 3 idący naprzeciw, leżący naprz. (z dat.); a) opuszczony, narażony; b) lekki, idący na rękę; c) uprzedzający, życzliwy.
ŏb-vǒlvō, vǒlvī, vŏlūtŭm 3. zakryć, okryć, zasłonić.
ǒb-caecō 1. oślepić; a) zaciemnić; b) czynić niewidocznem,
ǒc-cǎllātŭs 3. gruboskóry, nieczuły.
ǒc-cǎllēscō, lŭĭ, — 3. gruboskórnym, nieczułym stawać się.
ǒc-cănō, nŭī, — 3. ♪ zatrąbić.
ǒccāsĭō, ōnĭs f dogodna sposobność; ⚔ nagły atak, starcie się wręcz.
ǒccāsŭs, ūs m zajście, zachód; a) wieczór, strona zachodnia; b) zguba, śmierć.
ǒccātĭō, ōnĭs f bronowanie.
ǒc-cěntō 1. śpiewać pieśń szyderską.
ŏccĭdēns, ĕntīs m zachód. ǒccĭdĭō, ōnĭs f zabójstwo, zniszczenie.
ǒc-cĭdō¹, cĭdī, cāsŭm 3. upadać; a) zachodzić; b) ginąć, umierać, przepadać.
ǒc-cīdō, cīdī, cīsŭm 3. rzucić o ziemię; a) zabić; b) na śmierć zadręczyć, dręczyć, niszczyć.
ǒccĭdŭŭs 3 a) zachodzący, zachodni; b) bliski śmierci.
ǒc-cĭnō, nŭī, — 3. ostrzegać krzykiem.
ǒc-cĭpĭō, cēpī, cěptăm 8. a) zaczynać, przedsięwziąć; b) zacząć się.
ǒc-cĭpĭtĭŭm, ī n tylna część głowy.
ǒccīsĭō, ōnĭs f cios śmiertelny.
ǒc-clūdō, sī, sŭm 3. zamykać; zamknąć.
ǒccō 1. bronować; uprawiać (ziemię).
ǒc-cŭbō, — — 1. leżeć nieżwym.
ǒc-cǔlcō 1. podeptać, tratować.
ǒc-cŭlō, cŭlŭī, cǔltŭm 3. ukrywać, trzymać w tajemnicy, zataić.
ǒccǔltātĭō, ōnĭs f ukrywanie, tajenie.
ǒccǔltātŏr, ōrĭs m ten który ukrywa.
ǒccǔltō 1. = occulo.
ǒccǔltŭs 3 schowany, ukryty; tajemny, niezauważony; (o charakterze) skryty. subst. ǒccǔltŭm, ī n kryjówka, tajemnica.
ǒc-cǔmbō, cŭbŭī, cŭbĭtŭm 3. upadać, umierać. mortem umrzeć.
ǒccŭpātĭō, ōnĭs f a) obsadzenie, objęcie w posiadanie; b) zatrudnienle, przeszkoda, interes.
ǒccŭpātŭs 3 zajęty, zatrudniony (in re, re).