Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/200

ǐl-lăbĕfǎctŭs 3 niezachwiany.
ǐl-lābŏr, lāpsŭs sŭm 3. wśliznąć się, wcisnąć się; wpaść, zapaść się.
ǐl-lăbōrātŭs 3 a) nieobrobiony; b) bez trudu.
ǐl-lăbōrō 1. pracować, trudzić się nad czem (abl.).
ǐllāc adv. tam.
ǐl-lăcěssītŭs 3 niezaczepiony.
ǐl-lăcrĭmābĭlĭs, ĕ a) nieopłakiwany; b) nie dający się wzruszyć łzami.
ǐl-lăcrĭmō i mŏr 1. a) płakać nad czem (dat.); b) płakać przy czemś; ociekać czemś.
ǐl-laesŭs 3 nieuszkodzony.
ǐl-laetābǐlǐs, ĕ niewesoły.
ǐl-lăquĕō 1. wplątać, usidlić.
ǐl-laudātŭs 3 a) niechwalony; b) na przekleństwo zasługujący.
ǐllĕ, ă, ŭd tamten, ów; hic … ille ten, tamten, jeden … drugi, ostatni … pierwszy; ille aut ille pierwszy lepszy, ktokolwiek; a) tamtejszy, tameczny, z tamtej strony b) ówczesny, miniony, dawniejszy; c) powyższy, dawniej wspomniany, już wymieniony, nazwany; d) ów sławny, ów znany, wielki; osławiony; e) następny, następujący; f) on; adv. ǐllā z tamtej strony, tam, tamtędy; īllō tam, w tamtą stronę.
ǐllĕcĕbră, ae f ponęta, powab, podnieta.
ǐl-lěctŭs¹ 3 zwabiony.
ǐl-lēctŭs² 3 nieczytany.
ǐl-lĕpĭdŭs 3 niezgrabny, niesmaczny.
ǐllī adv. = illic.
ǐl-lĭbĕrālĭs, ĕ nieszlachetny, niegodny, niegrzeczny, prostacki; skąpy, nieuczynny.
ǐl-lĭbĕrālĭtăs, ātĭs f sknerstwo.
ǐllīc¹, -aec, -ec i -uc tamten dalszy.
ǐllīc² adv. tam; tamże; na tamtym świecie.
ĭl-lĭcĭō, lěxī, lěctŭm 3. przywabić, przynęcić, uwieść, wzbudzić pożądanie (alqm ad alqd).
ǐl-lĭcĭtātŏr, ōrĭs m podbijający cenę przy licytacji.
ǐl-lĭcĭtŭs 2 niedozwolony.
ǐl-lĭcō adv. = ilico.
ǐl-līdō, sī, sŭm 3. a) wbić, wepchnąć; b) uderzyć, trącić o co; c) rozbić.
ǐl-lĭgō 1. przywiązać, przytwierdzić; a) związać, skrępować, zobowiązać; b) oplątać, uwikłać, umocnić.
ǐllĭm adv. = illinc.
ǐl-līmĭs, ĕ niezamulony, czysty.
ǐllǐnc adv. a) stamtąd; b) tam.
ǐl-lĭnō, lēvī, lĭtŭm 3. a) pomazać, namazać (alqd alci rei); b) powlec, posmarować (alqd alqa re).
ǐl-lĭquĕfǎctŭs 3 roztopiony, rozpuszczony.
ǐl-lītĕrātŭs 3 niewykształcony, nieuczony.
ǐllŏ i ǐllōc = iliuc.
ǐl-lōtŭs 3 niemyty, brudny.
ǐllūc adv. tam, do tego miejsca; na tamten świat.
ǐl-lūcēscō, lūxī, — 3. zajaśnieć, zaświecić, świtać; ǐllūcēscĭt dzień nastaje, świta.
ǐl-lūdō sĭ, sŭm 3. igrać z czem (dat.); igrając pisać; a) żartować, drwić, łudzić; b) porwać się na coś, zhańbić, znieważyć.
ǐl-lūmĭnō 1. oświetlić, oświecić, ozdobić, uświetnić.
ǐl-lūnĭs, ĕ bez światła księżycowego.
ĭllūsĭō, ōnĭs f ironja.
ǐllūstrĭs, ĕ rozjaśniony, jasny, promienny; a) wyraźny, widoczny; b) wpadający w oczy, dobitny; c) znakomity, sławny, wyborny.