Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu T. 2.djvu/219

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

w piec; ale kamizelka i gacie zamiast sie osusać przi ogniu, to coros barzéj moknie, i z kazdego strzępka pusco sie ciureckem woda... Ogień na nolepie zaloło, cysto zgos, bo sie plugastwo coros barzéj pchało w piec, niby ze sie grzeje... Potocki wody puscajom sie po dylak, od pieca ku dźwiérzom... Sobek patrzi:
— Zje kis to djabli?!
Łap za łeb i peu ś nim w pole, jaz sie pod pud do burtnice ztulało. Tam woda z koła chlusce zimno, to siadło w niej i wyscérzo zęby do Sobka, śmieje sie!...
— Hehe!... Tu mi straśnie dobrze — gwarzi — Jeno byk jod.
— To jeno siedź! — pado Subek — Jele sie wystrzégoj koła, coby cie nie chyrkło...
Tén sie przipatrzéł na koło i hip w korcówki, przejehoł na nim do okoła. Wyskocył, otrzepoł sie z wody, wzion