Strona:PL Kazimierz Czapiński - Partja wrogów ludu pracującego (endecja).pdf/35

komuniści są wewnętrznie rozbici i słabi. Zresztą nic tak nie sieje komunizmu, jak reakcyjna polityka endecka.
 Endecja przy wyborach kurczowo uczepiła się znanego „Orędzia“ biskupów, żądającego od katolików, by głosowali na katolickie stronnictwa. „Katolicy — to my!“ — zawołała uradowana endecja. Ale z tego czepiania się fałd sukienki biskupiej niezbyt wiele wyjdzie, bo część duchowieństwa pójdzie także za chadecją, zaś znaczna część za listą rządową.
 Niezadługo przed rozpisaniem wyborów obradowała rada naczelna endecji i uchwaliła: że najważniejsze rzeczy dla Polski to są:
 1) zmiana ordynacji wyborczej;
 2) wzmocnienie senatu;
 3) zakaz strajków w przedsiębiorstwach użyteczności publicznej.
 Wkrótce zaś po ukazaniu się biskupiego orędzia, została ogłoszona w endeckiej prasie odezwa wybitnych endeków i obwiepolców żądająca:
 1) zmiany ordynacji wyborczej;
 2) wzmocnienia i pogorszenia składu senatu;
 3) wzmocnienia władzy prezydenta przez nadanie mu prawa „Veto“ to znaczy prawa kasowania uchwał sejmowych;
 4) popierania obszarniczych dążeń przeciwko podatkowi majątkowemu i reformie rolnej.
 Z tych wszystkich haseł przedwyborczych jasno widzimy, że endecja, aczkolwiek została przemalowana na „kanarka“ i pod innym numerem idzie do walki wyborczej, przedewszystkiem chce obalenia lub przynajmniej podkopania demokracji w Polsce.