Przejdź do zawartości

Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 04.djvu/029

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

bie, Ducha świętego, * Od obu pochodzącego.

Bogu Ojcu Wszechmocnemu, * Synowi zmartwychwstałemu,* I z Duchem świętym społecznie, * Niech brzmi chwała na wiek wiecznie.



PIEŚŃ  2.


Zstąp, Duchu Przenajświętszy! * Spuść nam jak najgorętszy * Promień Twojej miłości; * Przyjdź, o Ojcze ubogich! * Dawco darów drogich ! * Przyjdź serdeczna Światłości!

Wdzięczny Pocieszycielu, * Drogi nasz Przyjacielu, * Słodka nasza ochłodo! * Tyś w pracach odpocznienie, * W upałach ugaszenie, * Miła w smutku swobodo.

O Najświętsza Światłości! * Oświeć serc głębokości * Ludu Twego, wiernego! * Boć bez Twojej dzielności, * Nic w ludzkiej nikczemności, * Nie masz nic porządnego.

Więc oczyść, co szpetnego; * Skrop, co w nas jest oschłego; * Uzdrów, co niezdrowego; * Skrusz, co zatwardziałego: * Sprostuj, co jest błędnego.

Użycz nam w Cię wierzącym, * I w Tobie ufającym, * Siedmiu darów światłości; * Pomnóż w cnotach zasługę, * Daj zbawienia wysługę; * Daj zapłatę w wieczności.