Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 03.djvu/089

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Spuszcza się na ten padół, Bóg wiecznej światłości, * Żywot sobie obrawszy, w Panieńskiej czystości.

Gdy bez zmazy się rodzi Syn Ojca Jedyny, * Do obory zstępuje, o jakie nowiny!

Ludzką odmianę czyni ten Pan czci bogaty, * Królewicz, patrz, przychodzi na ten świat bez szaty.

Członki Jego pieszczone w żłobie położone, * Zimnem przy niedostatku przykrem uziębione.

Królowie Mu z darami nizko się kłaniają, * Wół i osieł Dzieciątko parą ogrzewają.





PIEŚŃ  85.


Magna Dei nativitas, * Est colenda festiyitas, * Eja jubilemus, omnes decantemus: * Colenda, colenda.

Et nox et lux liaec Angelis, * Est colenda et incolis. * Eja itd.

Coeli docti et pastores, * Nati Christi sunt cultores, * Eja itd.

Hunc colendo duce stella, * Dona ferunt Reges bella, * Eja itd.

Mater Christi est videnda, * Quam maxime, est colenda, * Eja itd.

Est colendus Christi Pater, * Est colenda Yirgo Mater, * Eja itd.

O colenda festiyitas! * Jesu Christi nativitas. * Eja itd.

Mente, voce, manu plena, * Est colenda Christi scena. * Eja itd.

Te colendum Christe scimus, * Te colendo laeti simus, * Eja itd.