Strona:PL Karol May - Winnetou 05.djvu/085

—   73   —

w góry Cumberlanda i odprowadzili mnie potem nad Mississipi. Byli to mili młodzieńcy, z których towarzystwa bardzo byłem zadowolony. Nie mogłem sobie wyjaśnić, w jaki sposób dostał się stary, siwowłosy, Bob na tę pustynię.
 — Czy już wam lepiej, Bob? — zapytałem.
 — Lepiej, bardzo lepiej, całkiem lepiej — odrzekł, poznawszy mnie widocznie dopiero teraz. — Massa, czy to być może? Massa Charley, całkiem, bardzo wielki myśliwiec? Oh, nigger Bob być bardzo szczęśliwy, że zetknąć się z massa, bo massa Charley ocalić massa Bern, który zupełnie być zabity, bardzo nieżywy.
 — Bernard? A gdzie on?
 — Gdzie być massa Bern? — Oglądnął się i wskazał na południe. — Massa Bern tam być! O, nie, być tam, albo tam, albo tam!
 Obrócił się przytem dokoła własnej osi i pokazał na zachód, północ i wschód. Poczciwy Bob sam nie znał miejsca pobytu swego młodego pana.
 — Co Bernard robi tu na Llano estaccado?
 — Co robić? Bob tego nie wiedzieć, gdyż Bob nie widzieć massa Bern, on odejść z wszystkimi innymi massa,
 — Kto są ci ludzie, z którymi jeździ?
 — Być myśliwcami, być kupcami, być... oh Bob nie wiedzieć wszystkiego!
 — Dokąd chciał jechać?
 — Do Californ, do Francisko, do młodego massa Allan.
 — A więc Allan jest we Francisko?
 — Massa Allan tam być i kupić bardzo wiele złota dla massa Marshalla. Ale massa Marshall nie potrzebować już złota, bo massa Marshall już nie żyć.
 — Master Marshall umarł? — zapytałem zdumiony gdyż jubiler trzymał się wówczas bardzo rzeźko.
 — Umrzeć nie wskutek choroby, lecz wskutek morderstwa.
 — Zamordowali go? — zawołałem przerażony. — Kto?