Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/73

bym jeszcze pomówić o kilku sprawach. Czy pan sądzi, że Juarez ma do cesarza jakąś osobistą urazę?
 — Sądzę, że jest przeciwnie.
 — Jestem również tego zdania. Mam na to dowody. Juarez będzie się starał ochraniać cesarza. Prowadzi z nim nawet tajne układy, aby uratować Maksymiljana.
 — Czy na dworze Maksymiljana są ajenci Juareza?
 — Tylko jeden. Jest nim kobieta. To istota bardzo niebezpieczna. Piękna, sprytna, zwinna, chytra, jakby stworzona do roli tajnego agenta politycznego. Przejrzeliśmy ją nawkroś. Inni nie podejrzewają jej nawet. To entuzjastyczna zwolenniczka Juareza. Potrafiła jednak wpoić Francuzom przekonanie, że im sprzyja.
 — Znałem i ja podobną kobietę.
 — To rzadko spotykane typy. Ta, o której mówiłem, wywiodła w pole Francuzów i wydała Juarezowi Chihuahua.
 Starzec zerwał się z miejsca.
 — Do kroćset! Czy nie nazywa się przypadkiem Emilja?
 — Tak — odparł Arrastro. — Nazywają ją sennoritą Emilją. Czy to ta, którą znacie?
 — Tak. Gdzież teraz przebywa?
 — W Cuernavacca.
 — Czyżby miała dostęp nawet do cesarza?
 — Nie. Ale pertraktuje z jego otoczeniem.
 — Czy mam z nią wejść w kontakt?
 — Oczywiście. Będzie pan musiał podjąć z nią

71