Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/42

 — Plan się rozbił i nic nie można naprawić. Wrócimy do gospody, zakradniemy się do pokoju i zabierzemy tylko to, co najkonieczniejsze. Gdy zobaczy, że rzeczy zostały, będzie czekał na nas przez kilka dni w przekonaniu, że wrócimy.
 — A potem przybędzie do Santa Jaga i tam nas znajdzie — rzekł Cortejo.
 — Nie. Będziemy do tego czasu gotowi.
 — Jakże się tam dostaniemy? Przecież nie możemy iść pieszo.
 — Pojedziemy konno. Widziałem wpobliżu naszej gospody szyld jakiegoś handlarza koni. Tam się zwrócimy.
 — Musimy się śpieszyć, abyśmy mogli odjechać, zanim brat wasz przybędzie.
 Doszedłszy do gospody, Cortejo i Landola wdrapali się na mur i niepostrzeżenie dostali do pokoju. Stosownie do umowy, pozabierali rzeczy najniezbędniejsze i tą samą drogą wrócili na ulicę.
 Energicznem pukaniem obudzili handlarza koni. Oświadczyli, że przybyli na wynajętych koniach z Queretaro. Ponieważ zachodzi konieczność natychmiastowej jazdy do La Puebla, zmuszeni są do kupienia koni zaraz, nie czekając świtu.
 Handlarz zaprowadził ich do stajni, gdzie szybko dobili targu. — — —
 Tymczasem Grandeprise podszedł do pozornie nieprzytomnego oficera. Zdjął mundur i szablę, a włożył własne ubranie. Uwolniwszy bezwładnie leżącego Francuza z więzów i knebla, odszedł swoją drogą.

40