Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/125

 — Nie dzisiaj; chroń nogi i siły.
 — A więc jutro odbędą się ćwiczenia?
 — Tak, wszakże nie na koniu, lecz pieszo, a nadto z młodą damą w ramionach.
 Zaciekawieni oficerowie podnieśli głowy.
 — Tak — roześmiał się pułkownik. — Jak ci się obejrzeli! Nie chcę waszej ciekawości wystawiać na zbyt długą próbę i odrazu przystąpię do wyjaśnień, aby jak najprędzej zasiąść do partyjki wista.
 Pułkownik tylko Kurta traktował nieuprzejmie. Kiedy chciał i kiedy uważał, że to nie naraża na szwank jego honoru, był miły i towarzyski. Skoro oficerowie zbliżyli się do jego stołu, oświadczył:
 — Tak, jutro będzie ciężkie ćwiczenie nożne, które zazwyczaj nazywają balem.
 — Bal? Gdzie, gdzie? — pytano dokoła.
 — W miejscu, którego najmniej się spodziewacie, moi panowie! Mam tu teczkę z zaproszeniami, które powinienem rozdać między oficerów mego pułku i ich bliskich kolegów. Jest tego sześćdziesiąt sztuk. Proszone są również panie.
 — Ale przez kogo? — zapytał major, siedzący obok pułkownika.
 — Założę się o dziesięć pensyj miesięcznych, panie kolego, że pan tego nie zgadnie. Wyobraź pan sobie moje zdumienie, kiedy przed wieczorem otrzymałem tę paczkę wraz z listem treści następującej:

119