Strona:PL K Szaniawska Na pensyi.djvu/12

 — Może panienkom się przydadzą, bo pięknie wyrosły.
 — Przydadzą się, przydadzą!... I w mgnieniu oka ptyś między kilka dziewczynek podzielony został. — Patrzcie, próbujcie, jaki smaczny!
 — Prawda, wyśmienity!
 — Wszystko, co Królowa upiecze, jest doskonałe!
 — Bóg zapłać, Bóg wam zapłać — powtarzała kobieta, zbierając pieniądze i wydając resztę, a w miarę tego, torebka, zawieszona u pasa, niegdyś czarna, obecnie pożółkła od starości, pęczniała coraz bardziej.
 — Wy mi dajecie chleb, co zrobiłabym bez was?
 — A my co bez was? — podchwyciła Olunia Żarska, znana w klasie trzpiotka. A my co?
 — Robaczku złoty!.. — rozrzewniła się babina.
 — Złoty, tak, właśnie tyle się należy. Tyle zjadłam i płacę gotówką.
 Mała figlarka dobyła pieniądze i zaczęła liczyć:
 — Trzy ptysie, dwa pączki, cztery wafle, możecie mi wierzyć. Kiedy mówię, że tyle zjadłam, tak jest napewno. — Korczyńska, dodała po chwili, w stronę koleżanki się zwracając — czemu nic nigdy nie kupujesz? To bardzo brzydko! Zobowiązałyśmy się wszyst-