Juliusz Zeyer, ur. 1841 г., zmarły d. 28 stycznia 1901 r., poeta czeski, był pisarzem ze wszech miar zasługującym na upowszechnienie w języku polskim. Twórczość jego, ogarniająca przeciąg lat 25, wyraża się w pięćdziesięciu blizko tomach dzieł, już to wierszem, już prozą; zaczął on pisać stosunkowo późno, mając lat 35, ale odrazu wystąpił jako dojrzały, skończony artysta i od pierwszego tomu począwszy, twórczość jego coraz to potężniała, coraz szersze obejmowała widnokręgi, coraz rozmaitsze przybierała formy i barwy, z coraz nowych a wielostronnych źródeł treść swą czerpała. Dziwny to był żywot, pełny marzenia i ciszy, pracy i pielgrzymek. Juliusz Zeyer, śledząc z niezmiernem zamiłowaniem naukę, w jej najrozmaitszych rozgałęzieniach, uczył się też rzemiosła. Był on, jak powiadają, doskonałym cieślą i jako cieśla cały niemal świat przewędrował. Ciesielka dała mu niezależność; gdziekolwiek stanął, znaleźć mógł robotę i utrzymanie; wchodził w stosunki z ludźmi prostymi, ocierał się o świat rzeczywisty we wszystkich krajach, nie jak zwyczajny turysta, który w ho-
