stwo. Zniecierpliwiony lud coraz bardziéy ciśniącém iarzmem , porwał się do broni, i twierdzę Kudak (którą był Koniecpolski dla utrzymania go w posłuszeństwie zbudował) zburzyli. Mikołay Potocki hetman P. K. chcąc bunt ten w samym przytłumić zaięciu, na nieprzygotowanych ieszcze pod Kumeykami uderza i znosi. Pauluk wódz ich pod zaręczeniem Kisiela Podkomorzego Czernihowskiego, że musie nic nie stanie, odesłany do Warszawy, tam na następuiącym seymie mimo danéy wiary, za uporczywym Panów Ukraińskich nastawaniem, pod miecz głowę dać musiał. Wszystkie przywileie i Techtemirów dany niegdyś przez króla Stefana, odebrane im były, nie dosyć na tém, uchwalono nową na wytępienie ich wyprawę, lecz w opatrzeńszym niż wprzódy woyska Polskie znalazły ich stanie. Okopani nad rzeką Starczą, wysokiemi wałami opasani w szaniec, nie tylko mężnie wytrzymywali szturmy naszych, lecz nie raz ciężkie w wycieczkach zadawali nam klęski, aż nakoniec gdy Stanisław Potocki wódz woysk królewskich przyrzekł, że na przyszłym seymie powrócone im będą duwne ich przywileie, rozeszli się spokoynie. Ślepa atoli Panów Ukraińskich prywata, nie dozwoliła przyrzeczeń tych spełnić, zostało wszystko w deliberacyach seymowych, gorzéy że coraz nowi od króla wysyłani tam Kommissarze, wiecéy baczni na zdzierstwa i własne korzyści, iak na bezpieczeństwo granic lub porządek w woysku Kozackim; dozwolili Tatarom wpadać i łupić krainę ogołoconą z dawnieyszych straż Kozackich, niezmierne Wiśniowieckiego dobra napaści téy smutną stały się ofiarą; 30,000 ludzi uprowadzili Tatarzy,
