Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/206

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Nie znaiąc iak miał kłaść wolności tamę,
Na wiek tak świetny ciemną rzucił plamę.





Przydatki do Śpiewu o Zygmuncie I.




Nieszczęśliwe Jana Albrychta i Alexandra panowanie, zostawiły w kraiu ciężkie zniszczenia i niemocy ślady, Ruś, Podole, Wołyń, przez ustawiczne Tatarów naiazdy obróciły się w pustynie, niemniéy i Litwa od tychże ucierpiała Barbarzyńców, lecz niebezpiecznieysi nad Tatarów i Krzyżaków powstawali nieprzyiaciele, Carowie Moskiewscy. Już był Iwan Wasilewicz wybił się z hołdownictwa Tatarów, iuż przez zagarnienie Kazanu, Syberyi, Tweru, Siewierza, Nowogroda i innych państw obszernych, naypotężnieyszym na połnocy stał się mocarzem, iuż zwracaiąc ku południowi wyniosłe zamiary swoie, przywłaszczał wszystkie Witolda podbicia. Górowali ieszcze Polacy odwagą i umieiętnością sztuki woiennéy, ale gdy Carowie wsparci skarbami i potęgą niezmiernych państw swoich, wyrządzali naywyższą władzę w całéy swéy zupełności, królowie Polscy z pomnażaiącemi się siły sąsiadów, tracąc powagę, tracili sposoby, oparcia się cisnącym ich zewsząd niebezpieczeństwom. Przed wynale-