nych oyca przywileiów, przecież odgłos odwagi, zwycięztw i kraiów podbitych, pociągnęły doń serca walecznego narodu. Długo nie chcieli wierzyć Polacy klęsce Warneńskiey, aż wysłany umyślnie Idzi Suchodolski do Grecyi i Bulgaryi, potwierdził ią, a obranie przez Węgrów Władysława pogrobowca, iuż dłużéy o nieszczęściu wątpić niedało. Ofiarowano więc berło Kazimierzowi bratu poległego króla. Mniéy skwapliwym do przyięcia zaszczytu tego pokazał się Kazimierz: zrodzony i wychowany w Litwie, powodowany radami panów Litewskich (którzy dwóch Państw długo ieszcze nie uważali za iedno i nierozdzielne) żądał od Polaków przyłączenia do Litwy, Podola i Wołynia, opierał się przez blisko trzy lata, aż dopiero gdy uyrzał, iż korona Polska Bolesławowi xięciu Mazowieckiemu oddaną bydź miała, przyiął rządy i w r. 1447. w Krakowie koronowany został. W krotce odiazd królewski do Litwy, opierania się iego z wykonaniem przysięgi narodowi, ztąd nierząd i naiazdy wewnętrane, napadanie granic przez Szlązaków, zagony Tatarów aż do Lwowa, trapiły krolewstwo. Szczęściem, że państwa odscienne Niemcy, Węgry i Czechy zatrudnione u siebie, niemogły z słabości i nierządu naszego korzystać. Krzyżacy bez pomocy od Niemiec, osłabieni klęską Grunwaldską, znienawidzeni od mieszkańców przez uciski i okrucieństwa, o własne panowanie niespokoić się zaczęli. Szlachta Pruska uczyniła
