Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/367

— 351 —

 — Ile?
 — Trzy tysiące dolarów — odpowiedział dobrze obojgu znany głos Roberta Inglisa, wchodzącego właśnie do izby.
 Mniej od swej Kasi domyślny pan Herman jeszcze brał wszystko za żart, niewczesny co prawda, ale zawsze żart tylko.
 — A-a-a! oto i nasz przyjaciel! — zawołał, witając przybyłego.
 — We własnej osobie — odpowiedział Inglis z pięknym ukłonem.
 — I, jak zawsze w dobrym humorze!...
 — Jak zawsze...
 — I zażartowałeś pan z nas sobie, chcąc nas nastraszyć. Trzy tysiące dolarów, ładna to sumka — niema co mówić...
 — Co pan chcesz, to jest zwykła cena w Cheap Hotel.
 — Przecie pan nie mówisz tego na seryo? — zapytała pani Titbury blednąc.
 — Zupełnie seryo, droga pani.
 — Co, co?... — krzyknął teraz pan Herman i z gniewem rzucił się ku drzwiom, aby wyjść natychmiast, lecz w tejże chwili uczuł się pochwycony, jak w żelazne kleszcze. Dwie ciężkie łapy draba przykuły go do miejsca.
 Cóż to takiego? Kimże właściwie był ten pan Inglis? Ni mniej ni więcej tylko jednym z tych opryszków, jakich niestety dużo jeszcze spotkać można w owych oddalonych stronach