Strona:PL Jules Verne Testament Dziwaka.djvu/110

— 100 —

 — Skoro ty nie chcesz Helu, to ja sama pójdę prosić naszych pryncypałów o urlop dla ciebie — no, i dla siebie również, bo już stanowczo będę ci towarzyszyła aż do sześćdziesiątej trzeciej przedziałki.
 — Ależ to istotne szaleństwo — zawołała młoda Polka.
 — Przeciwnie, to rzecz bardzo rozumna — odparła Jowita Foley — a ponieważ ty wygrasz te sześćdziesiąt milionów zacnego pana Hypperbone’a...
 — Ja?...
 — No, naturalnie, nie kto inny tylko ty... i zechcesz mi dać połowę za moje trudy.
 — Nie tylko połowę, ale bierz sobie i wszystko...
 — Przyjmuję — odpowiedziała Amerykanka z udaną powagą, choć w oczach jej igrała figlarna wesołość.
 Oczywiście, pani Katarzyna nie puściłaby swego małżonka samego na te peregrynacye, chociaż wyjazd jej podwajał koszta, nad któremi nie mogła i tak dosyć się nażalić skąpa jej natura.
 — Skoro nie jest to wzbronione, pojedziemy oboje, tak będzie lepiej, a nawet bezpieczniej; już w tem moja głowa, żeby nas to jak najtaniej kosztowało — ty tego nie umiesz — tłomaczyła swemu Hermanowi, który nie śmiał