Przejdź do zawartości

Strona:PL Jerzy Żuławski - Poezje T2.djvu/237

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
XVI.


O, klnijcie ziemię! klnijcie świat i ludzi!
klnijcie i ziońcie pogardą a złością,
nie przebaczajcie ni umarłych kościom,
niechaj szyderstwo wasze wszystko studzi!

Lecz kiedy śmierć wam stanie przed oczyma
i świat wam w mgłę się już rozwiewać zacznie,
wy, coście wiosnę klęli tak niebacznie,
przyznacie: piękna jest nawet i zima!