Ta strona została skorygowana.
SYNOWIE I PRZYJACIEL
WYGNAŃCA.
Jeden z Polaków, tego pokolenia,
Co w Listopadzie za broń uchwyciło
W imię Ojczyzny swéj oswobodzenia,
I mężnie czoło Moskalom stawiło: —
Gdy w skutek losów zdradliwych kolei,
Ze świętéj sprawy bolesnym upadkiem
Wszystko utracił — prócz saméj nadziei;
Wołał się raczéj — niżeli być świadkiem
Obcych na drogiéj ziemi panowania —
Skazać na trudny, gorzki chleb wygnania.
Otóż, osłodą zawodów okrutnych,
I pocieszeniem chwil życia tak smutnych,
Był mu: przyjaciel od dzieciństwa wierny,
Z liczby tych ludzi, których w świecie mało;
I dwaj synowie. — Lecz kłopot niezmierny
Aby wychować mu się ich udało
Dla lubéj Polski; w duszy jego czuwał,
I w samém źródle szczęście mu zatruwał.
