Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/91

brymi a złymi nie jest już nieprzejednaną, skoro jedni i drudzy, zmuszeni przez konieczność, popierają dzieło sprawiedliwości.
 27. Eschylos był poetą tragicznym całej Grecyi raczej, niż Aten. Walczył on w wielkiej wojnie przeciwko Persyi, która po raz pierwszy dała uczuć Grekom, że stanowią jeden naród; w poezyi swojej przemawia więc do wszystkich Greków. Mawiał on, że utwory jego są tylko okruchami uczty Homera; istotnie jest on dramatopisarzem owej bohaterskiej doby, w której spotykają się tradycye wszystkich Greków. Bohaterowie jego, podobnie jak bohatorowie „Iliady,” wznoszą się ponad przeciętną ludzkość. Ma on prawdziwie homeryckie poczucie dla majestatu królów, którzy dzierżą berło Zeusa i zachowują królewskość nawet wśród zmarłych. Po wojnach perskich, gdy Ateny stały się bardziej demokratyczne, Eschylos czuł się bardziej obcym rodzinnemu miastu. Może też odczuł po zwycięstwie młodszego współzawodnika swego w r. 468, że poezya jego mniej budzi sympatyi w dorastającem pokoleniu. Znaczną część późniejszego życia spędził zdala od Aten, przeważnie u dworu Hierona syrakuskiego. Założenie przez niego Katany ok. r. 476 uczcił w straconej tragedyi p. t. „Kobiety ateńskie.” W „Eumenidach” ujawniają się jego poglądy polityczne na schyłku wieku. Oddaje cześć Tezeuszowi, bohaterowi dawnej ateńskiej demokracyi, ostrzega wszakże nową demokracyą przeciw osłabieniu konserwatywnego areopagu, „strażnicy państwa,” oraz przeciw pozbawieniu go prawa czuwania nad moralnością publiczną. Eschylos umarł w Geli w Sycylii w r. 456, mając lat 69.
 28. Sofokles, syn Sofilosa, urodził się prawdopodobnie r. 495. Rodzina jego należała do mia-