Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVI.
Cóż tu iskierek sypie się... patrz!
Jak z rogu Fortuny kwiatów,
To, lecąc w przestwór, zaznacza bieg
Kometa — kostnica światów.
Gwiazdo odziana w złocisty płaszcz,
Smutną ty dumkę nam przędziesz...
Dużo w niej treści, choć mało słów:
— „Tyś prochem jest, prochem będziesz!“
Patrz tam, gdzie przedświt — za chwilę dzień
Dokoła światło roznieci.
Czy widzisz punkcik maluchny ten,
Co w gronie wielkich gwiazd świeci?
To przyszłych światów nieznanych siew
Kruszynko, w życia zaraniu!
