Strona:PL Jack London-Serce kobiety.djvu/222

z dwoma tylko ludźmi, co ocaleli. Ruszył na północ wzdłuż brzegu Morza Wielkich Mgieł.
 Kinoos był ślepy. Nie mógł już widzieć i nazawsze stał się bezradny, jak dziecko. Więc ruszył precz od morza, w górę wielkiego, nieznanego Yukonu, aż do Nulato i ja, jego córka, poszłam z nim razem. Oto są czyny ojca mego, Kinoosa, starego człowieka. A cóż uczynił Negore, młody mężczyzna?
 Raz jeszcze rozkazujący ruch wstrzymał jego mowę.
 — Własnemi oczyma widziałam w Nulato przed bramami wielkiego fortu! Kilka dni temu! Widziałam, jak Rosjanin, Iwan, ten sam, co wyłupił oczy mego ojca, okładał cię batem jak psa. Widziałam to — i jesteś dla mnie tchórzem. Lecz nie widziałam cię wcale tej nocy, gdy całe plemię — nawet chłopcy, co jeszcze nie chodzą na łowy — dopadli Rosjan i porżnęli ich wszystkich...
 — Ale nie Iwana — rzekł Negore spokojnie. — I otóż właśnie następuje on nam na pięty, wraz z całą chmarą nowych Rosjan, przybyłych zza morza.
 Oona nie starała się ukryć zawodu, jaki sprawiła jej ta wiadomość. Po chwili jednak mówiła dalej:
 — W dzień widziałam cię, jako tchórza; w nocy, kiedy walczyli wszyscy — nawet