wicza znakomite jest dzieło o hipotekach; Hejlman dużo pisał w różnych materjach, ale najwięcéj odznaczał się polemicznością pism swoich, jest albowiem ten uczony drażliwy bardzo, a namiętny. Dutkiewicz czasami wkraczał w obręb dawnego prawa polskiego [1]). W ogólności posiadamy nie szczupłe wcale, mianowicie w Warszawie, grono uczonych prawników, którym tylko brak stosownego organu literackiego, żeby badania naukowe wysoko podnieśli. Trwają jeszcze w całéj sile podania pisma perjodycznego które pod tytułem „Temidy polskiéj “ wychodziło w Warszawie przed rokiem 1830. Do znakomitych prawników, którzy się czasami piórem bawili, należeli dziś już dwaj zmarli bracia Antoni i Onufry Wyczechowscy [2]).
W ekonomji politycznéj pracują u nas: Ludwik Wołowski, Felix Zieliński, August Cieszkowski i t. d., z dawniejszych Fryderyk Skarbek [3]). Najwybitniejsze tutaj stanowisko zajmuje Wołowski, który wśród najznakomitszego zgromadzenia ekonomistów w Paryżu, często głos podnosi z urzędu, że tak powiemy, jako członek uczonych towarzystw i professor w konserwatorjum sztuk i rzemiosł (Conservatoire des arts et metiers). Znakomitość to wielka,
- ↑ Walenty Dutkiewicz, urodzony 1798 roku, członek senatu, profesor prawa. Pisał „o prawie hipoteczném w Królestwie Polskiém “, „o prawie cywilnem w Polsce od roku 1748 do wprowadzenia kodeksu napoleońskiego“, „spostrzeżenia nad historją prawodawstw słowiańskich Maciejowskiego“ i t. d.Przyp. wyd.
- ↑ Onufry Wyczechowski, dyrektor komisji sprawiedliwości w Warszawie, urodzony w roku 1779, umarł dnia 10 marca 1859 roku. — Antoni urodzony w roku 1780, umarł w Warszawie dnia 10 grudnia w roku 1844, również dyrektor komisji sprawiedliwości.Przyp. wyd.
- ↑ Fryderyk Skarbek, urodzony dnia 15 lutego 1792 roku roku w Toruniu, profesor ekonomji politycznéj na uniwersytecie warszawskim (1818), dyrektor komisji sprawiedliwości w Królestwie Polskiém (1854—1858). Powieściopisarz, ekonomista i historyk. Z powieści wydał: „Pan Starosta“, „Życie i przypadki Faustyna Dodosińskiego“, „Olim“. Tłómaczył Anakreona, pisał także komedje bez wartości. Z dziedziny nauk ekonomicznych wydał: „Elementarne zasady gospodarstwa narodowego“ (2 tomy, 1820), „Dykcjonarz ekonomji politycznéj“ (1828). Jako historyk wydał za życia: „Dzieje księstwa warszawskiego“ (2 tomy, 1860). Po śmierci jego wyszły: „Dzieje królestwa kongresowego“.Przyp. wyd.
