oryginalny i obfituje w zwroty niezwykle, w które umyślnie ksiądz Łętowski natchnioną mowę swoją łamie, żeby się czemś niepospolitem odznaczyła, żeby brzmiała jak rozstrojone dźwięki, jak przerwane echo. Pod piórem jego wychodzi i to na wdzięk, ale gdzieindziéj byłoby skazą. Łętowski przytem wszystkiem jest to pisarz mniéj krytyczny, wierzy legendom i podaniom nawet zachwyconym u kolebki narodu, bo np. przyjmuje pierwszych biskupów krakowskich, których już dawno odrzuciła krytyka. Daléj jest to pisarz arcykatolicki i duchem zupełnie podobny do Dzieduszyckiego; nareszcie ma wiele arystokratycznych usposobień i gotów kłaniać się dla imienia; stąd za mało złego uniewinnia w przeszłości, a jednostronnością swoją mocno zaciera prawdę. Wada także jego niepospolita, że nie pilnuje się przedmiotu. Lada co daje księdzu Łętowskiemu powód do wycieczek w różne strony; wtedy z pamięci obciążonéj mnóstwem drobiazgów, snuje anegdoty mniéj właściwe i mniéj nawet przyzwoite w miejscu i w czasie, które urok natchnienia z pracy jego zdejmują. Tak każde dzieło Łętowskiego jest i zbiorem cudnych brylantów i śmieci; jedno leży gęsto obok drugiego, obok wymowy płaskość, żart złośliwy obok natchnienia. Ksiądz Łętowski jest również i mówcą niepospolitym i rozrzewnionym, a zawsze oryginalnym włada językiem. Pamiętamy szczególniéj jedno z kazań jego, może improwizacyj, powiedzianych z powodu pożaru Krakowa; króciuteńkie, ale pełne siły i treści. (Ksiądz Łętowski jest synem Franciszka, posła sejmowego i Teressy Balickiéj. Dawniéj służył wojskowo. Po wojnach napoleońskich kapłan od roku 1817. Pleban w Końskich 1818 roku, potem w Stopnicy 1819 roku. Deputowany na sejmy królestwa, bywał i marszałkiem sejmikowym. Kanonik krakowski 1825 roku, kustosz od 1833 roku, wreszcie od roku 1849 dziekan. Senator Rzeczypospolitéj krakowskiéj dwa razy w 1827 i 1840. Administratorem jeneralnym całéj dyecezji krakowskiéj od roku 1841. Ztąd sufragan krakowski wyświęcony na biskupa Jaffy w Petersburgu 1845 roku. Złożył rządy w Kielcach 1848 roku, a w Krakowie w 1850 roku. Odtąd mieszka ciągle i stale w dawnéj stolicy królów) [1]).
- ↑ Biskup Łętowski umarł w 1866 roku.Przyp. wyd.
