Strona:PL J Bartoszewicz Historja literatury polskiej.djvu/713

Ta strona została przepisana.

tego ukształcenie; dobry filolog, zna literaturę grecką i rzymską, obeznał się z wzorami, tłómaczył nawet na polskie jedną z tragedyj Sofoklesa „Elektrę“, Teraż dochodzą nas wieści o nowym dramacie Małeckiego, treści mu dostarczyło poświęcenie się królowéj Jadwigi ^[1]). W ostatnich chwilach wystąpił dziarsko w zawody Józef Szujski, który napisał nierymowym wierszem „Halszkę z Ostroga“. Przedmiot zużyty, a przecież dobrze się tutaj wydaje. Szujski zwiastuje nową może epokę dramatu ^[2]). W komedji odznaczył

↑ Antoni Małecki, urodzony w roku 1821 w Obiezierzu pod Poznaniem. Za rozprawę „de academia vetere“ otrzymał doktorat filozofji na uniwersytecie berlińskim. Nauczyciel w Poznaniu, w roku 1850 zamianowany zastępca professora nauk filologicznych na uniwersytecie krakowskim, był nim do roku 1854, poczem powrócił do Poznania. Powołany na professora literatury polskiéj we Lwowie, wybrany został rektorem, posłem do sejmu i t. d.
Wspomnianego dramatu „Jadwiga“ nie wydał. Miała to zresztą być podobno tragedja, któréj tylko wyjątek drukował. W roku 1863 wydział sejmowy galicyjski uwieńczył nagrodą jego „Gramatykę języka polskiego“. Gruntowne studjum o Słowackim uznane zostało jako arcydzieło w dziedzinie krytyki polskiéj. Małecki pisze także i rozprawy historyczne, które drukuje w „Przewodniku naukowym“, są. to jednak prace mniejszego znaczenia. Od lat kilkunastu zapowiadają, jego „Historję literatury polskiéj“ w obszernych rozmiarach, ale dotąd o dziele tem nic nie słychać.
Przyp. wyd.
↑ Józef Szujski urodzony w Tarnowie w roku 1835. Professor historji polskiéj na wszechnicy jagiellońskiéj, sekretarz Akademji umiejętności, konserwator archiwów galicyjskich, poseł na sejm, jeden z współzałożycieli „Przeglądu polskiego“ i t. d.
Szujski dotychczas pracuje na polu dramatu, choć specjalnie poświęca się dziś badaniom dziejów polskich. Z dramatów wydał: „Dzierżanowskiego, „Jerzego Lubomirskiego“, „Jadwigę“, „Zborowskiego“, „Marynę Mniszchównę“ i t. d. Najznakomitszą jednak jego pracą na tem polu jest tragedja z dziejów szkockich „Wallas.
Jako historyk wydal Szujski czterotomowe „Dzieje Polski“. Praca ta wsławiła jego imię, lubo pisaną, była w czasie, kiedy Szujski zdobywał sobie dopiero naukę historyczną. Nauce téj oddał się z zapałem i należy się spodziewać cennych owoców jego pracy, do czego mu służy nietylko nauka, ale i wielki talent. Dotąd wydał dwa tomy „Scriptores rerum polonicarum“ oraz zbiór rozpraw historycznych i krytyk pomieszczonych w czasopismach.
Szujski oprócz tego pisał poezje liryczne i poemata, powieści („Czyste dusze“), słynne w swoim czasie „Portrety Nie-Van-Dycka“, humorystyczne obrazki prozą i wierszem („Przygody p. Sylwana“, „Historja szlachcica na bruku“), wydawał tłómaczenia tragedyj Aischylosa: „Agamemnon“ i „Prometeusz w okowach“, przełożył także „Rycerzy“ Arystofanesa, wydał „Dzieje literatury świata niechrześciańskiego“ itd.
Przyp. wyd.

[1] Antoni Małecki, urodzony w roku 1821 w Obiezierzu pod Poznaniem. Za rozprawę „de academia vetere“ otrzymał doktorat filozofji na uniwersytecie berlińskim. Nauczyciel w Poznaniu, w roku 1850 zamianowany zastępca professora nauk filologicznych na uniwersytecie krakowskim, był nim do roku 1854, poczem powrócił do Poznania. Powołany na professora literatury polskiéj we Lwowie, wybrany został rektorem, posłem do sejmu i t. d.
Wspomnianego dramatu „Jadwiga“ nie wydał. Miała to zresztą być podobno tragedja, któréj tylko wyjątek drukował. W roku 1863 wydział sejmowy galicyjski uwieńczył nagrodą jego „Gramatykę języka polskiego“. Gruntowne studjum o Słowackim uznane zostało jako arcydzieło w dziedzinie krytyki polskiéj. Małecki pisze także i rozprawy historyczne, które drukuje w „Przewodniku naukowym“, są. to jednak prace mniejszego znaczenia. Od lat kilkunastu zapowiadają, jego „Historję literatury polskiéj“ w obszernych rozmiarach, ale dotąd o dziele tem nic nie słychać.
Przyp. wyd.

[2] Józef Szujski urodzony w Tarnowie w roku 1835. Professor historji polskiéj na wszechnicy jagiellońskiéj, sekretarz Akademji umiejętności, konserwator archiwów galicyjskich, poseł na sejm, jeden z współzałożycieli „Przeglądu polskiego“ i t. d.
Szujski dotychczas pracuje na polu dramatu, choć specjalnie poświęca się dziś badaniom dziejów polskich. Z dramatów wydał: „Dzierżanowskiego, „Jerzego Lubomirskiego“, „Jadwigę“, „Zborowskiego“, „Marynę Mniszchównę“ i t. d. Najznakomitszą jednak jego pracą na tem polu jest tragedja z dziejów szkockich „Wallas.
Jako historyk wydal Szujski czterotomowe „Dzieje Polski“. Praca ta wsławiła jego imię, lubo pisaną, była w czasie, kiedy Szujski zdobywał sobie dopiero naukę historyczną. Nauce téj oddał się z zapałem i należy się spodziewać cennych owoców jego pracy, do czego mu służy nietylko nauka, ale i wielki talent. Dotąd wydał dwa tomy „Scriptores rerum polonicarum“ oraz zbiór rozpraw historycznych i krytyk pomieszczonych w czasopismach.
Szujski oprócz tego pisał poezje liryczne i poemata, powieści („Czyste dusze“), słynne w swoim czasie „Portrety Nie-Van-Dycka“, humorystyczne obrazki prozą i wierszem („Przygody p. Sylwana“, „Historja szlachcica na bruku“), wydawał tłómaczenia tragedyj Aischylosa: „Agamemnon“ i „Prometeusz w okowach“, przełożył także „Rycerzy“ Arystofanesa, wydał „Dzieje literatury świata niechrześciańskiego“ itd.
Przyp. wyd.

[1]

[2]