Strona:PL J Bartoszewicz Historja literatury polskiej.djvu/708

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

śliwy w oryginalnem tworzeniu. W gawędach małych tkliwy i zajmujący, w większych już dzisiaj nudzi. Najpierwszym i największym jego poematem gawędowym są „przypadki Dęboroga“, nic już potem równie dobrego nie utworzył, chociaż poemata sypał jak z rękawa. Posiada Syrokomla twórczość niższego rodzaju, niema w nim pomysłu i artystycznie ułożonych draperji, nawet treść jego poematów bardzo uboga i pospolita; twórczości téj cechą, że Syrokomla ciągle ogromną moc odlewa wierszy i ta gorączka pióra do tego przywiodła poetę, że kiedy mu już przedmiotu zbrakło na podorędziu, rymował artykuły historyczne gazet (Starosta Kopanicki). Największa pamięć nie zliczy już tych poematów Syrokomli. Wszyscy mają nieustannie w pamięci najmniejsze nawet postacie, stworzone przez wieszcza, Syrokomli już dzisiaj żadnéj prawdę postaci nie znamy, coraz są pospolitsze, a następne zatarły wybitniejsze dawniejsze. Pisał Kondratowicz sielanki na większą skalę i poemata ludowe, zdobywał się nawet na epopeję litewską z czasów krzyżackich (Margier). Chciało mu się tworzyć i dramat, wszystkiego próbował. Nieoceniona szkoda, że zaniedbał tak rzeczywisty talent. Kondratowicz urodził się w 1822 roku [1]).

Inni poeci żyjący są: Alexander Groza, który wciąż na niwie ukraińskiéj buduje, taka jest przynajmniéj treść ostatniéj jego fantazji „Hryć“. Napisał niedawno także poemat historyczny „Marek Jakimowski“ i t. d. [2]). Tomasz Olizarowski zamilkł za to. Konstanty Gaszyński przebudził się niedawno i napisał obrazek

  1. Kondratowicz urodzony dnia 17 września 1822 roku w Słuckiem, umarł dnia 15 września 1862 roku w Wilnie. Oprócz poezyj pisał „Dzieje literatury w Polsce“ w 2 tomach. Poezje jego pośmiertne wydał J. I. Kraszewski. Kompletnem wydaniem jego dzieł zajął się W. Korotyński. Wyszły one w 8 tomach w Warszawie w 1872 roku.
    Przyp. wyd.
  2. Al. Groza urodzony w 1807 roku we wsi Zahranicze w powiecie taraszczańskim w gubernji kijowskiéj, ukończył uniwersytet wileński, pracował następnie około roli osiadłszy na wsi Sołohobówce, przeniósł się następnie do Żytomierza gdzie umarł w roku 1875.
    Prawie jednocześnie ze śmiercią Grozy wyszła jego ostatnia praca „Twardowski“. Rzecz to słaba, gorsza od wszystkiego, co napisał. O nim § 266.
    Przyp. wyd.