Strona:PL JI Kraszewski Zagadki.djvu/454

 — Tak jest.
 — Dokończże pani zagadki...
 — Nie mogę się wydziwić waszéj wesołości, spokojowi, wśród tych wypadków...
 Jenerał spojrzał na nią długo...
 — Czy pani pewną jesteś, że każda wesołość wesoła a każdy spokój spokojny w istocie?
 — A na cóż fałsz w życiu?
 — Fałsz? rzekł jenerał, nie jest to fałszem, gdy się zakrywa to, coby razić mogło...
 Wstał po tych słowach i zbliżył się do Misi.
 — Droga pani, rzekł, uczyń mi łaskę jednę... jeden, dzisiejszy wieczór tylko przestań mnie ścigać i chłostać... Ja dziś potrzebuję rozejmu i proszę o niego.
 — Czemu dziś?
 — Dziś! no! bom usposobiony tak i o litość błagam.
 — A jeśli ja jestem usposobioną się kłócić?...
 — Ja będę milczał...
 Matka nigdy nie mięszała się ani słowem do ich rozmów, zwłaszcza gdy te były polemicznéj treści, nadto cieszyła się niemi a obawiała przerywać.
 Nie wiedziała, że dwa widma Albina i Maryi wiecznie te istoty rozgradzać będą... i nigdy im, mimo sympatyi zbliżyć się do siebie nie dadzą.