Strona:PL JI Kraszewski Nera 2.djvu/27

 — Jestżem już tak nieszczęśliwą, że pierwszy lepszy nie znając mnie, nie pytając — może sobie przywłaszczać prawo opiekowania mną, rozporządzania?
 O’Wall usta zacisnął.
 — Przecież to nie jest żadne niebezpieczeństwo, ale dowód, że pani na współczucie zasługujesz, — odparł. — Pudłowicz jest milionerem, ofiara, którą czyni z dobrego serca, dla niego nie ma znaczenia, a pani zapewnia niepodległą przyszłość.
 — Za pozwoleniem, — przerwał Belotti. — Numer pierwszy, Pudłowicz, a ja mam numer drugi, którego nazwiska jeszcze wymówić mi niewolno, ale ten upomina się o pannę, jako jej krewny.
 — Krewny? mój? — krzyknęła Nera, ale na to potrzeba dowodów!
 — Bezwątpienia, — rzekł Belotti, — ten krewny chce mnie także indemnizować, chociaż, zdaje mi się, że z nim trudno się będzie ułożyć.
 — Ale któż to jest? — przerwała Nera.
 — Dowiesz się pani wkrótce, jabym może i nie wspomniał o tem, ale wolę ją uprzedzić, bo się to nie ukryje, — rzekł Belotti.
 Zadumała się Nera głęboko, — łza się jej kręciła pod powieką, — siedziała smutna jak noc.
 — W tem wszystkiem jest coś dla mnie tak upokarzającego, — odezwała się, — że milejby było pracować i mrzeć głodem o własnych siłach.
 O’Wall poruszał ramionami.
 — Bądź pani, — rzekł spokojnie, — praktyczną, zostań na wysokości wieku, nie marz o sielan-