Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/838

58

parobkom. WPan nie bywałeś nigdy w wyższych towarzystwach, gdzie jest zwyczajem, że się wszystkie kobiety różują i bielą; to tylko dowodzi dystynkcji, trzeba nabrać lepszego smaku.
 Kirkuć głową pokiwał, ale nie zdawał się przekonany.
 — Zresztą jak sobie chcesz, — dodał kapitan, — ma ona dosyć pretendentów, obciąłem ci wyświadczyć dobrodziejstwo, podnieść cię z téj kondycji niskiéj, ale nie miła ofiara, pójdź cielę do domu.
 I zamilkł.
 — Cóż ja pocznę kapitanie, — wybąknął Kirkuć, — kiedy się w niéj kochać nie mogę.
 — To się nie kochaj.
 — No! ale mi mówisz, żebym się żenił.
 — Więc cóż?
 — Jakże się żenić, nie kochając nic a nic? spytał naiwnie Kirkuć.
 — A cóż ma jedno do drugiego?
 P. Mateusz wielkie oczy wytrzeszczył i zamilkł.
 — Czy ty jeszcze trzymasz się téj teorji, że