Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/168

godziwymi walcząc, czyż w obronie wszelkich środków nie można używać?
 — Nie — rzekł Lubachowski — bo cudze grzechy nas do grzeszenia nie upoważniają...
 Krzysia dłużéj się już tłómaczyć, ani sprzeczać nie chciała. Śmiała kobieta miała daleko trudniejszą rzecz do przeprowadzenia ze starym, i powtórnie w rękę go pocałowała, zalecając mu się.
 — Proszę ja drogiego pana, jak się w człowieku nie ma wszystko gotować z gniewu, kiedy nas tak prześladują kłamstwem i potwarzą, broń kując przeciwko nam...
 — Cóż to za kłamstwo masz na myśli? — zapytał stary.
 — A jakże, kiedy pana oni zowią tu obcym i nowo osiedlonym.
 — Cóż chcesz? jam się w istocie przeniósł tu dopiéro po śmierci Jana Nepomucena — rzekł stary, patrząc jéj w oczy, które ona trwożliwie spuszczała.
 — Aleś się pan tu urodził? — podchwyciła Krzysia.
 — Ja nie wiem, gdziem się urodził — odparł spokojnie Lubachowski.
 — Jakże to może być?
 — Bośmy dawniéj nie bardzo dbali o papiery i metryki, a ja wcześnie zostałem sierotą. Zkądże ty wiész, że jam się tu miał narodzić?
 — A mój Boże! — zmieszana dodała ekonomo-