Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Złote jabłko 02.djvu/083

 Tu pomocnik rozpiął mundur, wysypał na stół plikę papierów i począł w nich szukać. — Najprzód, odezwał się, sprawa o przetrzymanie Petra Sokolniczyka, włościanina ze wsi Piwarowa, klucza książąt Radziwiłłów, którą kazano prześledzić,
 — Któż to ma prześledzać.
 — A to ja!
 — Więc to się mnie nie tycze.
 — Przepraszam pana, odparł pomocnik, bo jeżeli się okaże że włościanin był przetrzymany w Zakalu, to sztrofy wyniosą do tysiąca rubli.
 — Ale cóż ja teraz winien, kiedy to się działo nie za mnie?
 — U nas odpowiada majątek, a pan sobie będziesz szukał od kogoś go kupił, uśmiechnął się pomocnik.
 — Byłże ten włościanin przetrzymany?
 — Albo był przetrzymany, albo nie był, odparł przybyły, podnosząc wargę, to się różnie może okazać.... Powtóre...
 — A jest i powtóre?
 — Za należną bankowi a nie opłaconą ratę mamy polecenie licytować i opisywać majątek.
 — Co pan mówisz?!
 — Tak jest, zimno rzekł pomocnik, hrabia nie opłacił.
 — Cóż to za roztargniony człowiek! zawołał Bal, nie przypuszczając nic więcej nad roztargnienie.
 — A cóż na to poradzić?
 — Zapłacić najprzód, potem.... pan dobrodziej powinieneś wiedzieć...
 — Wieleż wynosi rata?
 — Dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt rubli, kopiejek czterdzieści, nie licząc peny.