z dwuch ławie, łacińskiéj i greckiéj. Oprócz Katolików są tu wyznawcy Greckiego obrządku, Ewanielicy, Auszpurskiego wyznania ludzie, żydzi i Mahometanie Tatarzy, mają swe Cerkwie, Kościoły, Zbory, Bożnice i Meczety. Kwitną handle różne i rzemiosła.„
Jest to tylko powierzchowne obejrzenie stanu Wilna w téj chwili, kiedy dzieje jego rzucamy; więcéj daleko powiedziećby można wyjaśniając wcale nie tak pomyślne położenie miasta, jakiém go tu wystawia urzędowie współczesny jeograf; lecz spodziéwamy się, że to potrafi pojąć czytelnik, z następujących szczegółowych dziejów. Zamkniemy tylko opowiadanie nasze uwagą, iż Wilno urodzone w XIV wieku, w XV walczyło o swój przyszły los, w XVI wzrosło do najwyższego stopnia pomyślności, w XVII zaczęło się nachylać do upadku, któren nastąpił w XVIII wieku i w piérwszéj jego połowie dokonał się.
