Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Pogrobek tom I.djvu/208

 — Jak nie ją i nie mnie — to przecie sobie inną może znaleźliście do kochania? — odezwała się niemka.
 Książe się rozśmiał pogardliwie.
 — Wam ino to bzdurstwo w głowie! — zamruczał.
 — Bez niego i wy też nie wyżyjecie — ciągnęła dalej Mina. Wszyscyście jednacy, książęta i chłopi! Gdy się wam stare twarze uprzykrzą, myślicie że już kochania koniec, a wam nowego się chce tylko!
 I na to książe nie rzekł nic.
 Mina widząc, że go słowy nie rozchmurzy, poruszyła się przyjmować winem i łakociami.
 Książe przyjął kubek, twarz mu się nieco rozpogodziła.
 Zręczna niemka żarcikiem swawolnym i śmiechem starała się go zabawić. Poskutkowało to i książe zdawał się zapominać o trosce, z którą tu przyszedł.
 Uśmiechnął się nawet, choć dosyć chłodno, ale i to był znak dobry. Mina pochwyciła go za rękę...
 — Darmo! — zawołała — nikt was tak jak ja kochać nie będzie, i wy nikogo jak mnie! Nad tamtą chorą litość mieć możesz.. ale serca dla niej nigdy!
 Chciała go wyciągnąć na słowo, lecz Przemysław słuchał roztargniony. Myślami był gdziein-