Ta strona została uwierzytelniona.
VII,
MONOMACHJA.
Wiatry z chmurą.
Za lasem, za górą —
Zszedł się wicher z chmurą,
Za łby się porwali,
Kto kogo powali. —
Wicher się obrócił,
Chmurę w wodę wrzucił.
Chmura zapłakana
W wodzie po kolana,
Oczy w niebo wznosi,
I jęczy i prosi,
— Sama wstać nie mogę,
Podnieś mnie niebogę.
Jak zaczęła prosić,
Wiatr ją chciał podnosić,
Lecz ona złośliwa,
Za kark go porywa,
I ciągnie w głębinie,
I sama z nim ginie.
