Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom II.djvu/085

 — Proszę ostróżnie — szepnął kapitan ściskając usta.
 — Nie bój się, — nie zaczépię — odparł Szatan. Począwszy od professora, który złożył w nim rozprawę o Lukrecjuszu.
 — Proszę bardzo nie żartować?
 — Pańska rozprawa, jestli żartem?
 Professor ruszył ramionami i okularami.
 — A poezjeż Florentego! mówił Szatan, a uczone badania pana Skórskiego — a artykuły Szanownego Redaktora. Radźmy więc! radźmy, a prędko! Co mu dać, temu Dziennikowi nieborakowi, czy toniczne lekarstwo, czy co przeciw zapaleniu.
 — Jak będziémy tak bredzić.
 — Bardzo dziękuję.
 — Jak będziemy tak bredzić, rzekł poważnie professor, to i za miesiąc nie poradzim.
 — Milczę — składając ręce, odezwał się Szatan — słucham, mów professorze.
 — Niech pan Redaktor zaczyna.
 Tymek wystąpił naprzód.