Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom I.djvu/108

ale prócz kota nikogo nie było. Stary Wincenty szewc i krawiec, a w potrzebie nagłéj rymarz i stolarz, na rozkazy pana, żył tu od lat kilkudziesiąt w ciupce z zabitém oknem, pełnéj wyziewów dziegciu, smoły, skór i stęchlizny.
 — Niedaleko i pan być musi.
 Zapukali do blizkich drzwi, ale nie było odpowiedzi, August zajrzał przez dziurkę.
 — Jest, rzekł, jest, tylko się przyczaił.
 Zapukał powtóre. —
 — Do nóg upadam marszałka.
 Chwila upłynęła w milczeniu.
 — Panie Marszałku! nasze uszanowanie!
 Cóś nareście zaczęło się szamotać, dréptać i drzwi odryglowały się, nieco przetworzyły, głowa ukazała ostrożnie.
 — Kto tam? dał się słyszéć cichy głos chrapliwy.
 — August.... z siostrzeńcem przybyli złożyć uszanowanie stryjowi — i —
 — A — a — a — Pan August! a! a! a!