Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Jelita t.II.djvu/097

gdy się rzucę na nich, wtedy kiedy się mnie najmniéj będą spodziewali.
 Jeźli nie do walnéj bitwy, któréj ja im wydawać nie myślę, przyjdzie do rzezi i pomsty!!
 Gdy zawre... naówczas ty, bądź pogotowiu; napadnijcie na nich wraz ze mną, z drugiéj strony, a sprawim im łaźnię, iż noga ich nie ujdzie ztąd.
 Zapłacą za krew ziemian moich i chłopków!
 Król mówiąc to, zadrgał cały.
 — Zapłacą! — powtórzył zimno i dobitnie — zapłacą!
 Wojewoda podniósł powoli oczy, w króla się wpatrzył i głową dał znak przyzwolenia na myśl jego. Łoktek mówił daléj.
 — Chcieli mnie zniszczeniem ziemi mojej przerazić i odstraszyć, okrucieństwem zmusić, abym im oddał na pastwę Pomorze, z czémś więcéj jeszcze i pokłonił się... — ale nie dopną czego chcieli. Ząb za ząb, będę i ja okrutnym, nie przebaczymy ani płaszczom białym, ani złotym łańcuchom, ani panom gościom co na nas chrześcian jak na łowy przyjeżdżają.
 Wstrząsnął się cały król, lecz natychmiast ostygać począł.
 — Chwila blizka — mówił daléj Łoktek patrząc na wojewodę zdumionego i jakby niedowierzającego...
 — Ufam w Bogu moim, nie może on dopuścić