Przejdź do zawartości

Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Dwie królowe Tom III.djvu/219

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Drudzy potem śledząc poznali w nim także zbiedzonego wielce i na pół obłąkanego Petrka. O nim i o żonie oddawna nikt nic nie słyszał.
Gdy dworzanie oznajmili o nim królowej, kazała go przyprowadzić na zamek do siebie.
— Co się z twoją żoną stało? — spytała Bona.
— Jam temu nie nie winien! — zamruczał Dudycz.
— Gdzież ona jest?
— Pewnie w piekle — odparł Dudycz.
— Nie żyje?
— Nosiła zawsze sztylet u pasa, jam nic nie winien — rzekł Dudycz.
I więcej od niego trudno się dopytać było.
Sąsiedzi Petrka powiadali, że ją pochowano ze sztyletem w piersi i ręką na nim skostniałą. Żyć nie chciała.

Drezno 1883—4.

KONIEC.